Coromandel

Hallo trouwe (en ontrouwe?) lezers,

Poeh, het is alweer een tijd geleden dat ik iets op mijn blog kon plaatsen. Hopelijk kan ik het goedmaken met een extra sterk verhaal!

Had ik het te druk om iets op internet te plaatsen? Nee hoor, het is hier juist vakantie! Helaas betekent dat.. geen internet... Zeker niet in de rimboe van Coromandel. Tijdens de vakantieperiode hebben we de westelijke kust van Coromandel; de oostelijke kust van Nieuw-Zeeland bezocht (snap je het nog?). Een prachtig groen gebied met een helder blauwe zee en prachtige bruine (door zand en schapenpoep) wandelroutes.. ver van de beschaving. Er zijn denk ik zo’n honderd keer meer schapen en koeien dan mensen. Het was een paar uur rijden naar het motel in Colville en onderweg heb ik misschien hooguit drie huizen kunnen tellen. ... Daar gaat dan je plan om je blog op internet te zetten, want internet was er al helemaal niet. Nog niet eens telefoonverbinding!..

Na een aantal maanden in Nieuw-Zeeland ben ik een aantal dingen echt gaan waarderen aan Nederland. Je hoeft niet ver te rijden naar de volgende woonplaats, je hebt altijd mensen om je heen, je telefoonverbinding is altijd goed en internet is superfast vergeleken met de internetverbinding hier. Je naasten zijn zo dichtbij en in Nieuw-Zeeland altijd ver weg.

Ondanks al dat zijn er natuurlijk wel fantastische dingen te beleven en bezichtigen tijdens de vakantie. Een van de leukste dingen vind ik toch wel het caven. Ik herinner me nog wel een aantal grotten die ik heb bezichtigd in Frankrijk met stalagmieten en stalagtieten (kun je goed onthouden omdat die laatste dingen altijd hangen; thanks voor die gouden tip, pap). Die hebben ze hier in de grotten ook, maar wat ze in Frankrijk niet hebben zijn de glowwormen. Als je je zaklamp uit doet, is het net alsof je tegen een sterrenhemel aankijkt met al die lichtblauwe lichtpuntjes. En wat ze in Nieuw Zeeland ook hebben, is dat je zonder gids de grot ingaat! Zaklampje in de hand of op je hoofd en kruipen maar over en onder die rotsen. Prachtig vind ik dat. En wat ze ook niet hebben in Frankrijk... is de Eyefull tower.. Die hebben wij toch maar mooi bezocht in Coromandel! Een hoog uitkijkpunt, waar je naartoe gaat met een trein.

In Coromandel hebben we (ik, Hurby en de Kiwi’s Helmy, Pauline en Antoinette) een wandeling door de bergen gedaan van maarliefst 7 uur lang, dat was een flinke klim! De dag erna liepen we dan ook allemaal als zombies rond omdat onze benen zo pijnlijk waren... gelukkig niet pijnlijk genoeg want we hadden nog wel tijd om die dag de Waterworks te zien. Een soort van kleinschalig pretpark waarbij allerlei water-activiteiten werden gedemonstreerd. Om even te demonstreren hoe weinig mensen er in dat gebied wonen... wij waren de enige bezoekers in het hele pretpark! We hoefden dus in ieder geval nergens op te wachten, dat kun je je bij de Efteling toch niet voorstellen?!

Op het moment van schrijven is het alweer de eerste stagedag. Ik heb nog een hele drukke periode van zeven weken voor de boeg, maar ook nog een hele leuke! Binnenkort ga ik met Neil op bezoek bij het Raukatauri Music Therapy Centre in Auckland, dat moet helemaal geweldig zijn. Een gebouw vol met muziektherapie! Ook ga ik de komende weken therapie geven aan de Highschool studenten. Dat wordt ook erg bijzonder, want sommigen zijn bijna net zo oud als ik!

Het wordt alweer aftellen.. Over twee maanden zal ik mijn voeten weer in Nederland aan de grond zetten. Het weer wordt daar mooier, en hier wordt het al flink koud, vooral in de ochtenden. Ik houd jullie tot die tijd natuurlijk op de hoogte van al mijn avonturen!

Vriendelijke groetjes,

Lisa