Als muziek in de oren, dat is toch niet normaal?!

Kia Ora allemaal!

Wow, hopelijk doen mijn oren het nog als ik straks terugkom in Nederland. Sommige kinderen zijn luid, luid, heel luid! En dan vooral lekker hard en scherp in je oor. Klinkt dat als muziek in de oren? Nou, nee!

Wat wel als muziek in de oren klinkt: de Italiaanse taal! (Note: Chantal Winckens is het vast helemaal met mij eens). Sinds kort loopt er een Italiaanse muziekconsultant rond op Parkside, die zich helemaal heeft gespecialiseerd in de werking van muziek op het brein. Interessant! Helemaal met zo'n leuk accent!

Ik moet nog even wachten op zijn uitgebreide presentatie, maar het komt erop neer dat het leven is als een Wave. Zonder deze wave, zijn we.. nou jah. dood. Deze wave kan allerlei vormen hebben, je weet wel van sinus en cosinuswiskunde B en zoiets allemaal. Je hebt een gebalanceerde breinwave die ongeveer evenveel uiteenloopt als dat hij omhoog en omlaag gaat, maar je hebt ook een hele korte en hoge, of juist lange en platte. Muziek kan deze wave manipuleren en het is volgens Macello de taak van de muziektherapeut om een goede variatie aan te bieden tussen gezond en ongezond.

Ongezond, hoezo dat nu weer? Nou, stel je maar eens voor dat je naar het strand gaat in je zwemkleding. Gezond toch? Maar wat nu als je naar school gaat in je zwemkleding? Dan word je opeens als ongezond gezien! Met ongezond bedoelt Macello namelijk 'niet-normaal'. Het is belangrijk om de kinderen voornamelijk 3/4 en 4/4 maatsoorten te bieden, want dat voelt als normaal. Dat horen we elke dag op de radio. Maar aan de andere kant.. als je dat heel de tijd hoort, dan val je in slaap.. saaaiii.. Zo af en toe moet je als muziektherapeut eens niet-normaal doen en het brein laten schrikken met 5/8 of 11/4... leef je maar uit.. Doe maar eens niet-normaal.

Voor mijn muziektherapeutische lezers: Al een tijdje werk ik met een meisje met een cerebrale parese. Zij heeft behoorlijk veel verwerkingstijd nodig (zo natuurlijk ook in haar brein, aangezien daar de oorzaak van het probleem zit). Ik speel voor haar regelmatig het lied uit de film Amelie, comptine d'un autre été. Dit speelt zich voornamelijk af op het middengebied van de piano. Macello zegt: doe eens niet-normaal en speel het eens heel laag of heel hoog, of met je linkerhand een heel lage bas en je rechterhand een hoge melodie. Voor haar brein schijnt dit namelijk erg goed te zijn. Lage tonen leveren een lange platte, trage breinwave op, die voor haar veel gemakkelijker te verwerken zijn. Hoge tonen zijn juist kort en snel, wat voor haar brein juist een soort challenge vormt. Het gaat hierbij wederom om een goede balans tussen gezond en ongezond. Bied het stuk aan zoals het is, maar speel het ook eens anders!

Dus wat kunnen we zeggen over het gezegde 'Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg?' ... Nah, echt niet normaal!